Kleurtje...

Na bijna vier weken permanent in de zon gelopen, gezeten, gelegen, gezwommen te hebben, heeft mijn huid een nog bruinere kleur gekregen. Sommige mensen denken altijd dat gekleurde mensen constant dezelfde bruine huidskleur hebben,dat is niet zo: zonder zon ben ik een stuk bleker ook al is dat nog steeds donkerder dan de gemiddelde Nederlander.

Toen ik bij m'n familie was, viel het hen ook op: twee jaar geleden was ik toch een stuk lichter?! Ja, dat klopt. Toen was het eind februari en moest de lentezon nog gaan schijnen. Toen had ik nog het bleke van de winter op m'n huid. Ik ben nu donkerder dan sommige van m'n familieleden en eigenlijk vinden ze dat geen compliment.

Ik vind het heel bizar, maar het schoonheidsideaal is hier: hoe lichter van huid hoe beter. Een donkere huid staat gelijk aan veel buiten zijn onder de zon, staat gelijk aan buiten werken en dat is het zware lichamelijke werk. Een zongebruinde huid staat gelijk aan armoede.

Toen ik twee jaar geleden voor het eerst mijn familie ontmoette en hun verhaal en omstandigheden nog niet kende, vertelde m'n tolk dat zij aan de kleur van hun huid kon zien dat het geen arme familie is. En dat bleek te kloppen.

Indonesiërs zijn er trots op wanneer hun huid een bleke teint heeft. En dat is goed te zien in alle reclames op tv en op billboards. Voor bijna iedere reclame worden mannen en vrouwen gebruikt die er haast niet Indonesisch uitzien. Het zijn mensen met een heel lichte teint, met Westerse gelaatstrekken. En ik vraag me af aan wie men zich hier wil spiegelen. Om de zoveel huisjes staat een moskee - de één nog groter en kleurrijker dan de andere. Het straatbeeld wordt bepaald door vrouwen met hoofddoek. Maar in de reclames wordt dit straatbeeld minder weerspiegeld. Vrouwen die hun weelderige haardos schudden om shampoo aan te prijzen. Vrouwen die je zo bij de supermarkt om de hoek zou kunnen tegenkomen maken reclame voor schoonheidsproducten en wasmiddelen. Het staat zo mijlenver af van de vrouwen die ik op straat zie...

Wat voor soort vrouw is identificatiefiguur voor de gemiddelde Indonesische vrouw? (En ik realiseer mij ook wel dat de Indonesische samenleving heel divers is en dat er dus ook tig verschillende soorten vrouwen zijn, maar toch...)

Na bijna vier weken Indonesië ben ik behoorlijk bruin en ik ben er blij mee. Ik hoop maar dat de vrouwen op Java ook trots zijn op wie zij zijn - dat ze niet stiekem de Westerse, slanke, lange, bleke vrouw willen zijn. Veelkleurigheid is zo mooi...