Woensdag 10 september

Eigenlijk mogen we nooit meer klagen dat Afrikanen niet op tijd zijn. Oké, ze nemen ruim de tijd voor hun kerkdiensten, maar tot nu toe is elke chauffeur (we hebben er nu al weer zo'n 4 verschillende gehad) ruim op tijd. En tegen elke chauffeur moet ik - Marien - weer vertellen dat eigenlijk de Kollenstaartjes de enige echte Afrikanen zijn: want we waren vanmorgen weer eens niet helemaal stipt op tijd klaar...

We zijn veilig in Abuja aangekomen! Dit keer maar twee roadblocks gezien, maar omdat we in een erg Nigeriaans busje zaten (in de voorruit zaten welgeteld zes barsten) en wij achterin verscholen zaten achter deels geblindeerde ruiten, werden we geen enkele keer staande gehouden.

Er waren wel roadblocks van natuurlijke aard. Het eerste deel van de reis reden we op wegen waar het kinderliedje 'Hobbel in de weg, hobbel in de weg, gat in de weg' is uitgevonden. Op den duur steeg er een onheilspellend rammeld geluid vanuit de onderkant van het busje op en even dacht ik dat dit voertuig bij het overige autokerkhof zou belanden dat aan de kant van de weg wegteerde, maar gelukkig bleek het niets ernstigs te zijn.

Desondanks werden we niet wagenziek van de vele gaten en hobbels, maar wel van het rijgedrag van de chauffeur. Het leek hem wel leuk toe om net te doen alsof hij bij het convooi zwaailichten hoorde dat ons inhaalde. Dus haalde hij halsbrekende toeren uit om zo lang mogelijk in de slipstream te blijven.

Nou ja...Marien werd niet wagenziek - ik (Mirjam, we hebben de schrijverspen aan elkaar doorgegeven) heb de hele reis wel een licht misselijk gevoel gehad... En dat is natuurlijk ook niet zo gek als de auto al zigzaggend over de weg gaat. Zeker het eerste deel van de reis reden we vaker in de berm dan op de weg.

Toch mogen we niet klagen. Het uitzicht was mooi, de kinderen waren rustig en hadden genoeg aan elkaar en alles wat er onderweg te zien was. Stella heeft tijdens de reis lolly's ontdekt en opgesabbeld: huppakee - van de fles aan de lolly, waarschijnlijk niet consultatiebureau verantwoord, maar wat geeft 't... We zaten droog, terwijl de regen met bakken uit de hemel viel en we waren al om 13.45 uur op de plaats van bestemming: het Gubabi-hotel in Abuja.
Het is een kruising tussen het Bogobiri-hotel in Lagos en Sunview in Akure. We delen met elkaar één kamer en Marien heeft z'n plaats ín bed opgeofferd aan de jongens. Jonne telde heel slim: 'Mama, er kunnen drie mensen slapen in het grote bed...' Tja, dat heb je met die kingsize bedden - en als Jonne in het grote bed mag, dan Timme natuurlijk ook: dus de extra matras is voor Marien!

Anita en Anthoni zijn we ook weer tegengekomen in het hotel. Ons weerzien zal niet lang duren: morgen vertrekken A & A naar Nederland! Het is hen gelukt om in één dag een visum te krijgen, een ticket voor Anthoni te regelen en haar eigen ticket om te boeken. We zijn erg benieuwd hoe ver wij morgen komen...
Om 08.00 uur haalt de chauffeur ons morgenochtend op om naar de Nederlandse ambassade te gaan en daarna gaan we ook naar het KLM-kantoor om te informeren naar vluchten naar huis...
Volgens Jan & Els die eerder deze week naar huis vlogen, zitten alle vluchten vol en kun je alleen maar naar huis als je bereid bent om bij te betalen voor een duurdere stoel...

We zijn in ieder geval zeer hoopvol heel snel weer in jullie midden te zijn. Bruidsparen: geen paniek, ik (Mirjam) ben ruim voor het begin van oktober weer thuis! Maar voor de bruiloft van Jan en Mariëlle zijn we helaas niet op tijd...

Slaap lekker allemaal!