Dinsdag 9 september

En ja hoor: de koffers en tassen staan weer ingepakt klaar. Morgenochtend zal de chauffeur zich om 07.00 uur melden en dan hopen we zo'n zes uur later in de hoofdstad Abuja te zijn. Hij komt met een busje, want inmiddels hebben ze ook wel door dat wij met vijf personen toch wel erg veel bagage bij ons hebben: een gewone personenauto is dan ook niet genoeg. Hopelijk hebben we genoeg pakjes drinken ingekocht. Onderweg zullen we het advies maar opvolgen dat we kregen toen we aan deze weken begonnen: 'relax and enjoy your stay', we zullen maar achterover leunen en genieten van alles wat aan ons autoraam voorbij trekt.

Anita en Anthoni zijn ons voorgegaan naar Abuja: zij zijn vanmiddag met het vliegtuig vanuit Lagos vertrokken. We zullen elkaar weer ontmoeten in het hotel. Dankzij Anita hebben wij donderdagmorgen een afspraak op de Nederlandse ambassade. We komen daar voor twee zaken: enerzijds de legalisatie van documenten die ook al door het Ministerie van Buitenlandse Zaken van Nigeria gelegaliseerd zijn en anderzijds een visum voor Stella, zij heeft immers alleen nog maar een Nigeriaans paspoort. Als het goed is, kunnen deze twee zaken met een dag geregeld zijn en dan is het afwachten wanneer de KLM een plek of vier (Stella moet op schoot) voor ons beschikbaar heeft. Maar goed, zo ver is het nog niet en this is still Africa - dus laten we niet al te zeer op de zaken vooruit lopen...

Zo'n laatste dag is altijd een beetje vreemd. Het gevoel van stress sloeg gisteren eigenlijk al weer toe. 's Avonds hadden Marien en ik het er nog over dat dit toch echt geen vakantie is. Niet om te klagen of zo: het weer is fantastisch, de omgeving mooi, de korte tripjes leuk, het hotel relaxed, maar het is geen vakantie. Het is niet iets dat we zelf uitgekozen hebben. Het is niet iets waar we weken naar uitgekeken hebben. We hebben uitgekeken naar een (adoptie)kind, we hebben verlangd naar gezinsuitbreiding en daar hoort dit allemaal bij...: dagen die in loomheid doorgebracht kunnen worden, maar ook dagen van hectiek, stress en regeldingen. Dat hebben wij normaal gesproken niet als we op vakantie gaan...

De komende dagen zijn weer van die drukke dagen. We moeten een eind reizen, er moet een hoop geregeld worden en dat levert de nodige stress op en dus ook een aantal wakkere uren vannacht. We zijn de hele morgen bezig geweest met het telefonisch bereiken van de ambassade, waarbij we constant de melding 'netwerk bezet' op onze mobiel kregen. Uiteindelijk lukte het Anita om de ambassade via een omweg te bereiken en heeft zij ook gelijk voor ons een afspraak gemaakt. Daarna zijn we voor de laatste keer naar het centrum van Akure geweest om geld te wisselen en boodschappen te doen. Ditmaal werden we keurig met rust gelaten en liet iedereen ons gewoon onze gang gaan.
Natuurlijk moest er nog een laatste keer gezwommen worden. Waarna de grote krokodil, de regenboogzebra, de Nijntje-zwemband, alle vleugeltjes en de strandbal leeggeknepen mochten worden zodat ze beter in de koffer zouden passen.
Terwijl de kinderen zich vergaapten aan de dvd van Elly en de wiebelwagen zijn wij begonnen met inpakken.

En nu is het wachten tot de morgen aanbreekt, de allerlaatste spullen ingepakt kunnen worden en we weer verder kunnen... Tot morgen - vanaf een nieuwe locatie!