Woensdag 20 augustus

De tijd die we in Nigeria zullen doorbrengen is onbekend, maar gemiddeld duurt het zo’n vijf à zes weken. Waarom het zo lang duurt, blijft voor ons een beetje onduidelijk: er is een hoop papierwerk dat gedaan moet worden, dat buiten ons om geregeld wordt en waar we ook alleen maar het eindresultaat van zien. Deze dagen bijvoorbeeld wordt er achter de schermen druk gewerkt aan de adoptie van Stella, maar daar merken wij niets van. Het enige dat wij nu hoeven te doen, is ‘relax and enjoy your stay’. Dat proberen we dan ook maar, maar dan merken we ook gelijk dat Nigeria niet een standaard vakantieland is, dat dit niet te vergelijken is met onze vakantie in Zuid-Afrika twee jaar geleden en dat het reizen met drie kleine kinderen beperkingen heeft. Een wandeling naar de supermarkt is een hele onderneming en het feit dat Timme hier niets lekker vindt, is goed te merken aan zijn humeur. Het pak knäckebröd dat we hadden meegenomen is op en de broodjes smaken hier net niet hetzelfde als de broodjes van de Albert Heijn. Pannenkoeken zijn ook niet z’n favoriet en dus heeft hij uiteindelijk vanavond toch maar een broodje genomen…. Jan en Els hadden heerlijke pannenkoeken voor ons gebakken en het was gezellig met elkaar.

We zijn vandaag niet naar het zwembad geweest. We wilden dat vanmiddag doen, maar Mrs. Aino raadde ons dat af. Als je daar naar toe wilt, moet je ’s morgens vertrekken en halverwege de middag al weer terugkomen, omdat anders het verkeer helemaal vaststaat… Bovendien moest Anita met haar zoon op stap voor wat boodschappen en dat kostte ook de nodige tijd. De jongens vermaken zich wel in het hotel. Waar ze ook zijn: ze voelen zich snel vrij, Jonne kwam op een gegeven moment naar me toe dat hij naar buiten was geweest. Hier kan dat gelukkig ook: het kleine voortuintje van het hotel is afgesloten met een hek en bij het hek staat een vriendelijke bewaker. Jonne heeft ‘lizzards’ in de tuin ontdekt: kleine hagedisjes en dat vindt hij prachtig. Verder kijken de jongens regelmatig een dvd’tje en pakken ze graag hun kleurboeken en auto’s. Ze rennen wat door de lounge op hun blote voeten – je wilt niet weten hoe die er halverwege de dag uitzien…- en spelen met de zoon van Anita.

Waardevolle momenten zijn de momenten dat we nog met z’n allen in bed liggen. Meestal is Stella als eerste wakker en als de jongens wakker zijn, komen ze ook over het voeteneind gekropen. Ons bed is eigenlijk een drie-persoonsbed, kingsize dus, en er is dus genoeg plek voor iedereen. Vooral Jonne vindt het nog steeds geweldig om naar Stella te kijken, haar aan te raken en voorzichtig een kusje te geven. Stella geniet ook van die aandacht en af en toe maakt ze ook geluidjes. Vanmorgen ook en Jonne deed haar na: ‘Mama, Stella zegt urghh, urghhh…’ Waarop Timme zegt: ‘Dat is zeker Engels.’

Als we buiten lopen, zijn we wel een attractie. Net zoals we in Ottoland nu al een opvallende verschijning zijn qua huidskleur – hoeveel te meer als we met Stella thuiskomen… - zo zijn wij ook hier buitenbeentjes. Er zijn wel blanken, vooral zakenlui, maar er zijn weinig kinderen op straat te zien. En zeker geen halfbloedjes. En als Jonne en Timme dan achter elkaar in de buggy zitten, dan wordt ons ook weer constant gevraagd of het een tweeling is.

Hoe de dag er morgen uitziet, zien we morgen wel… Alles op z’n Afrikaans…afwachten dus. Pap: ik weet wel dat je je verjaardag morgen nog niet viert, maar toch al vast gefeliciteerd! Het voelt vreemd om er niet te zijn, dat is volgens mij nog niet vaak voorgekomen. Sowieso zijn wij niet zulke vakantievierders…wij zijn al weer terug als een ander net tot rust begint te komen – en nu zoveel weken van huis te zijn… Geen boodschappen bij de Albert Heijn (ja, Janneke: die mis ik echt!), geen ‘Army Wives’, niet ons eigen heerlijke huis, geen bezoekjes aan familie, niet onze eigen gemeentes… Thuis begint de zomervakantie af te lopen, langzaam gaat alles zometeen weer van start …zonder ons…dat is vreemd… Houd ons maar op de hoogte van hoe alles er bij jullie aan toe gaat! We lezen jullie reacties graag!

Ps. We probeerden een filmpje op de weblog toe te voegen, maar dat is niet helemaal gelukt…hahaha…