Donderdag 21 augustus

Als je kinderen op bed liggen, pakken wij laptop en leesvoer om in de lounge nog even bij te komen van de dag. Het is aan de ene kant iedere keer weer een feest om jullie reacties te lezen, aan de andere kant maakt me dat ook extra verlangend om naar huis te komen – Marien heeft daar gelukkig iets minder last van - . Mattie: je hebt het goed begrepen – ik ga het liefst zo snel mogelijk terug naar huis! Natuurlijk is het waardevol om in het land te verblijven waar Stella geboren is, maar toch… Blijkbaar ben ik meer aan jullie allemaal en aan thuis gehecht dan ik dacht!
Alles is hier een onderneming, niets is vanzelfsprekend en de simpelste handelingen kosten veel tijd en geduld. Onze hotelkamer bijvoorbeeld heeft een tegelvloer die iedere dag keurig gedweild wordt. Maar, dat betekent niet dat het dan ook schoon is en zeker niet dat het ook schoon blijft. Bovendien lopen de jongens graag op blote voeten – ook in de lounge en dan begrijp je wel hoe zwart hun voeten aan het einde van de dag zijn. Natuurlijk willen we dat ze met schone voeten in bed gaan (of moet je dat dan maar niet meer willen?) en daarom is de afspraak dat ze als ze eenmaal gewassen zijn niet meer op de grond mogen lopen, maar alleen nog op bed. Probeer ze maar eens aan die afspraak te houden…

Marien is vandaag lekker verbrand…de zon scheen niet eens zo heel uitbundig, maar blijkbaar toch genoeg. We hebben een groot deel van de dag doorgebracht bij het zwembad (3,5 x 8 meter of zo….) waar we zondagmiddag ook zijn geweest. Wereldreizigers als we zijn, hebben we zelf een taxi aangehouden en ons laten rijden voor een tarief van 2000 naira (terwijl ze ons in het hotel gezegd hadden dat dit ritje zo’n 1000 naira zou kosten). Onderhandelen en afdingen – daar zijn wij niet zo goed in, dus hebben wij braaf betaald. Voor de terugreis regelde de ‘security’ van het appartementencomplex waar het zwembad bij hoort een taxi voor ons en maakte een prijsafspraak van 1400 naira… Omrekenen doen we trouwens alsvolgt: het bedrag in naira’s delen door 1000 en dan keer 6… Gisteren hadden we een appel gekocht voor 480 naira – effe rekenen…inderdaad: bijna 3 euro!!! Zo raken wij ons geld dus wel kwijt… Op de markt is het fruit gelukkig een stuk goedkoper, maar daar is het zo druk dat je daar niet met kinderen naar toe kan gaan.
In de taxi voelden we ons aardig thuis: het was een VW Golf – alleen rammelde die echt aan alle kanten! De rit naar en van het zwembad was ook weer een avontuur op zich: je kijkt je ogen uit naar alle straathandelaren die zich in het superdrukke verkeer begeven…tussen de auto’s, naast je auto, aan je auto, voor je auto langs…met snoep, koekjes, lucifers, automatten, kleding, knuffelberen, cd-rekjes, kapstokken, fotolijsten, tijdschriften – de hele V&D komt langs je autoraampje voorbij… En dan is er ook nog een categorie mensen die niets te verkopen heeft, maar die alleen een hand ophoudt… Hoe moet je daar nou mee omgaan? Wat is in deze situaties naastenliefde? Vanuit het beschaafde en welvarende Nederland kunnen we daar gemakkelijk over praten, maar hier in Lagos wordt dat toch een stuk lastiger…
Nu we het toch over ’t geloof hebben…dat ligt in Lagos letterlijk op straat: naast ons hotelletje is de ‘John 3:3 Hats’-shop en op bijna alle taxi’s staan religieuze teksten, zoals ‘In God we trust.’ (Nu heb je dat ook wel nodig als je hier de weg op gaat; als je een taxi in Lagos kan vinden zonder deuken erin, ben je knap…). We wisten dat Lagos in het christelijke zuiden van Nigeria lag en dat Nigerianen zich niet schamen voor hun geloof. Maar dat er het zo’n prominente rol speelt, dat verrast ons toch wel – in positieve zin. Zo vliegen ons elke avond de ‘God is good’, ‘The Bible is true’ en ‘Hallelujah’s’ in de lounge om de oren – op een relaxte manier trouwens. Marien sprak vandaag de bediende en het kwam op relaties en kinderen. Hij zei dat hij een vriendin had, maar nog niet wist of hij met haar ging trouwen, omdat – en hij wees daarbij naar boven- Hij beslist of zij bij elkaar passen. Toen de ‘director of social work’ maandag las dat we dominees waren, vroeg ze of wij voor haar wilden bidden. Niet dat we dat gedaan hebben, het leek ons meer een algemeen verzoek, maar toch…’t Geloof hebben we in ieder geval niet in Ottoland achtergelaten…
Dat een blanke vooral gezien wordt als een ‘rijke’ ondervond Marien toen hij vanmiddag nog even alleen naar de supermarkt ging. Hij werd constant benaderd voor een taxiritje – met de auto of achterop de brommer – ze smeekten er bijna om. Je gaat bijna het oogcontact vermijden met anderen, zodat je niet constant ‘nee’ hoeft te schudden…

We hebben het ontbijt voor morgenochtend 06.00 uur besteld (misschien dat we het dan om 06.30 uur hebben…Afrikanen zijn zooooo relaxed…zucht, en ik ben zooooo Nederlands…. – effe tussendoor: ik heb een half uur geleden al koffie besteld, vanuit m’n ooghoek zie ik de kan koud worden op de bar…, ik had om 16.50 uur diner besteld en dat werd om 18.30 uur voor onze neus gezet en moest ik weeeer om een paar extra borden en bestek vragen)… Anyway: om 06.00 uur dus ontbijten morgenochtend, want om 07.00 uur worden we opgehaald om naar de rechtbank te gaan. We moeten op ons paasbest, dus Mariens nieuwe pak mag aan, de jongens hebben nieuwe kleren en Stella mag haar best doen in een schattig Lief!-jurkje met bijpassend hoedje. We zullen een verpletterende indruk maken…hahaha….hopen we….
Het zal nog niet meevallen om vroeg te gaan slapen… Toen we hier de eerste avond waren, werden we vermaakt door een muzikant met gitaar, maar iedere avond neemt hij weer een extra vriend met instrument en versterker mee met als gevolg dat er nu een complete band in de lounge (vlak bij onze kamer) staat te dreunen… ‘Herrie’ volgens Jonne!

Ps.
- Buurtjes: als het goed is, zorgen mijn ouders voor onze post (toch, mam?!), zij sorteren altijd op van die handige stapeltjes…
- Rick: de krant had ik moeten stopzetten, dat ben ik vergeten…je mag best iemand anders in Ottoland blij maken met het AD – aanmelden via dit weblog….hahaha!
- Sassie: vanwege het uur tijdverschil mis je ons steeds op skype, ik zal morgenavond proberen je te bereiken!
- Allen opgelet: als morgen alles goed gaat bij de rechtbank zullen we aan het einde van de dag foto’s van Stella plaatsen – we hebben jullie geduld dan lang genoeg op de proef gesteld…
- De video is waarschijnlijk niet van goede kwaliteit: dat ligt niet aan Marien, maar aan de software om ‘m op internet te plaatsen…
- Goudriaan: wat jammer dat we jullie feestweek zullen missen. Ook wij zijn benieuwd wiens kaarten zondagmiddag op tafel komen te liggen…
- Continentals: ook jullie zullen we missen, we hopen dat er een andere slaapplaats voor jullie gevonden is!
- Johan & Leanna: is de beurs al geweest…? Wel zuinig zijn op de stoelen, hè?!