Vrijdag 22 augustus

Vanavond is het dan zo ver: vol trots stellen wij onze dochter aan u voor...Stella Maartje Zainab Kollenstaart! Lekker deftig met drie voornamen: Zainab is de naam die ze had toen ze in het kindertehuis kwam, de zusters hebben daar Stella voor gezet en wij hebben er Maartje aan toegevoegd - naar haar oma Muis... Een beetje van haarzelf en een beetje van ons…

De rechtbank – tja…wat moeten we daar nou over zeggen… We zaten vanmorgen om 06.00 uur in de lounge om te ontbijten (ware het niet dat de bediende van gisteravond vergeten was door te geven dat wij vroeg wilden ontbijten…gelukkig was er iemand van ’t hotel op om ons van drinken en fruit te voorzien – we stoorden hem in zijn accountancy-studie…hahaha…) en toen we de kinderen en onszelf in onze beste kleren gestoken hadden, vertrokken we met de auto naar de rechtbank. Stel je daar niets van voor (we mogen geen foto’s van overheidsgebouwen maken, dus gebruik je voorstellingsvermogen), onze schuur ziet er honderd keer mooier en netter uit dan dit golfplaten gebouwtje. We arriveerden om 07.45 uur bij de rechtbank en onze contactpersoon Hakeem was al binnen om zaken voor te bereiden. Na ruim een uur mochten wij binnen wachten en om een uur of elf mochten we het kantoortje van de rechter binnen. Een big-mama met wie je echt geen ruzie zou willen krijgen… We hadden er toen al heel wat uurtjes op zitten en dat was ook wel te merken aan de jongens: Jonne en Timme hadden de hele voorraad broodjes, drinken, snoep, crackers en sultana al opgegeten en hadden het duidelijk gehad. In het kantoor van de rechter moesten we ons echter op ons braafst gedragen. Nadat alle documenten ondertekend waren en Marien gezegd had hoe wij onze dochter willen noemen, moesten we voor haar bureautje komen staan en las zij in rap – maar haast onverstaanbaar – Engels een verklaring voor. Ondertussen zat Stella te stralen op Mariens arm en deed ik mijn best om J & T in ’t gareel te houden die beiden hun vingers in hun keel stonden te steken en stonden te lachen om het kokhalzen van de ander… Het had gelukkig geen nadelige gevolgen voor de uitspraak van de rechter: Stella is onze dochter!

Nadat hetzelfde ritueel voltrokken was voor Anita en Antoni konden we de auto weer in – dezelfde taferelen als de andere autoritten en ook weer dezelfde files: het weekend is begonnen en iedereen doet z’n boodschappen in Lagos… We waren bij Mrs. Aino thuis uitgenodigd om deze dag te vieren: patat met kip – hoewel er op de kip niets aan te merken was, moet ik wel zeggen dat ik naast de Albert Heijn ook de McDonalds mis… (Janneke: het boodschappenlijstje wordt steeds langer – een Happy Meal voor de jongens en voor ons een Big Tasty a.u.b….).
Dat de dag lang was, was goed te merken aan de jongens: Jonne vroeg of we morgen een hele dag en nacht niet naar dat huis (van Mrs. Aino) hoefden te gaan en hij wilde erg graag weer terug naar huis (= het hotel). Terwijl de nacht inviel, zijn we teruggelopen naar ons hotel – het is een wonder dat onze buggy nog steeds leeft: stoep op en af, door het zand (= de zandbak, aldus J & T), gaten en kuilen. De heren Kollenstaart met z’n allen onder de douche en ook Stella is met Marien onder de douche gegaan. Schoongespoeld van alle uitlaatgassen kon iedereen weer naar bed.

Laten we ’t vanavond hier maar bij laten, want jullie hebben natuurlijk alleen maar oog voor de foto’s….