Zondag 31 augustus

En zo is het alweer zondag en duurt het langer dan ik gehoopt had om het weblog bij te werken. Gistermiddag stonden we zo'n beetje kant en klaar met de memorystick in de broekzak om op zoek te gaan naar internet, toen het begon te regenen. En niet zo'n klein beetje ook...en ook nog erg langdurig. Ik heb niets veranderd aan de berichten van vrijdag en zaterdag en ze er vandaag gewoon opgezet zoals ik ze geschreven had...

's Morgens hadden we ook al zo'n verfrissende bui gehad en hoewel de regen niet koud is, wordt de straat wel erg vies. Epe is ook wat heuvelachtig, dus het water stroomt ook echt over de weg naar beneden en als er een auto of brommer doorheen rijdt, kun je wel raden wat er gebeurt... Dus bleven we binnen in afwachting van beter weer. Dat kwam er dus niet. In Lagos regende het eigenlijk alleen maar 's avonds of 's nachts, maar hier in Epe is het weer niet zo mooi - hoewel de temperatuur wel vrij hoog is. De mensen hier vinden het koud, een buurmeisje loopt met een warme, gebreide trui en ik geloof dat men het bijna kindermishandeling vindt als je je kinderen zonder shirt laat lopen... Ik blijf geduldig uitleggen dat deze temperatuur voor ons erg warm is en dat J & T het gewoon te warm vinden voor een t-shirt. Hier lopen alleen de allerarmste kinderen zonder shirt...

Het is wonderlijk om te zeggen, maar het is echt waar: Stella is de enige die de hele nacht heeft doorgeslapen! Zowel Jonne als Timme werden vannacht een paar keer wakker, waardoor wij ons bed uit moesten en ook de moskee werd vannacht weer druk bezocht zodat wij erg veel moeite hadden om in slaap te komen. Alleen Stella had nergens last van. Ze heeft heerlijk geslapen en toen ze vanmorgen om 07.15 uur wakker werd, begon ze gelijk in haar bedje te spelen. Dat is pas genieten!

Vanmorgen zijn we met John naar de kerk geweest. Ottoland en Vuren: we missen jullie! Vanmorgen was de dienst ook weer - hoe zal ik het zeggen - erg bijzonder. We hebben wel zes of zeven keer van onze plaatsen moeten opstaan om geld in een collecteschaal te moeten doen. Er werd namelijk geld ingezameld voor een nieuw kerkgebouw en het leek erop dat de hele dienst draaide om de collecte. Na twee uur hielden we het voor gezien. Een preek hebben we niet gehoord en als we John goed begrepen hebben, kwam die ook niet. We hebben hier ook een bijzondere vorm van persoonlijk gebed ervaren: wij kennen een moment van stil gebed, waarin iedereen in zichzelf, voor zichzelf en anderen kan bidden. Velen ervaren dit moment als een moment van rust en zegen. Hier bidt iederen hardop, door elkaar: niets geen rust of stilte... Ook hier werden we weer welkom geheten en toegezongen en kwamen de mensen naar ons toe om ons een hand te geven. Hartelijkheid genoeg!