Woensdag 3 september

Het is bijna niet te geloven, maar vanmorgen hebben we wéér onze koffers en tassen gepakt. Gelukkig niet om naar een andere plaats te gaan, maar we moesten wel onze luxe suite verlaten voor een iets minder luxe - maar nog steeds decadente hotelkamer - omdat de één of andere hoge heer onze suite wilde betrekken. Tja, en dan heb je maar te gaan... Ik moet zeggen dat ik er wel flink de balen van had om wéér te moeten inpakken. Alles had net een plekje gekregen. Nou ja, met een half uur was alles weer in de koffers en tassen gegooid - we hoefden immers alleen maar naar de andere kant van het hotel...en de bedienden (hoe noem je die draagjongens...?!) hebben alles gesjouwd: ze waren zelfs min of meer beledigd toen we zelf wilden mee helpen... Wat dat betreft worden we hier als vorsten behandeld: toen ik later op de morgen met de jongens naar het zwembad ging, hoefde ik zelf de tas met zwemspullen niet te dragen en ze wilden ook nog de zwembandjes van de jongens opblazen. Dat ging mij te ver: dat heb ik me niet laten afnemen en lekker eigenwijs zelf gedaan...

Het was vandaag een warme en zonnige dag die we voor een groot deel bij het zwembad hebben doorgebracht. Stella heeft heerlijk liggen slapen op een strandstoel, Timme blijft alleen maar langs de kant lopen en Jonne waagt zich met zwemvest en zwemband om in het diepe. Het was goed om de dag in alle loomheid door te brengen, want gisteren heeft wel z'n tol geëist. Zoals ik gisteren al schreef: de jongens waren flink oververmoeid en overstuur en dat ging 's nachts gewoon door. Nadat Timme en Jonne een aantal uur geslapen hadden, werden ze weer huilend wakker en het was héél erg moeilijk om ze ook weer in slaap te krijgen. Met als gevolg dat we zelf ook weer een behoorlijk gebroken nacht gemaakt hebben. Alleen Stella weer niet...dat is onze 'luilaksmurf', die slaapt heerlijk door tot half acht...
We hebben op onze kamer een eetkamertafel met stoelen zodat we ook gewoon op onze kamer kunnen ontbijten en dat is wel zo rustig. Nadat we onze spullen hadden ingepakt, hebben we weer afscheid genomen van de dame van het Zweedse adoptiebureau, Anita en Anthoni. Wij zullen A & A waarschijnlijk weer ontmoeten in Abudja, als we toe zijn aan de laatste stap van onze procedure hier.

Vanmiddag kregen we weer gezelschap van Jan, Els en Robert die hier nu ook een paspoort proberen te regelen. Vanavond eten we met elkaar in het restaurant. Kale spaghetti voor de jongens, Beef Stroganoff voor Marien (zonder groene peper, Marien is genoeg verbrand) en gevulde vis voor mijzelf. Heerlijk en nog gezellig ook.

Tijdens het eten krijgen we bezoek van Samuel, één van de medewerkers van de stichting. Hij heeft prachtig nieuws voor ons: een Nigeriaans paspoort voor Stella (en Robert en Anthoni)! Gelukkig doen ze hier nog niet zo moeilijk over paspoortfoto's, want Stella staat erop met haar hand in haar mond en haar hoofd draait weg naar de zijkant... Er staat een blauwe vlek - een vingerafdruk kun je 't niet meer noemen - op de plek van de handtekening en met dit document kan Stella de hele wereld over reizen!
Een ongelofelijk positief bericht, want de wachttijd voor een paspoort varieert ontzettend. Eerder heb ik al geschreven over de problemen met het verkrijgen van een paspoort in Lagos, je begrijpt dus wel hoe groot onze verbazing is dat we na één dag nu al een paspoort hebben. Nu is het nog wachten tot alle documenten van de rechtbank door het Ministerie van Buitenlandse Zaken gelegaliseerd is en dan zijn we een hele grote stap verder.