Donderdag 4 september

Het is een toeristisch dagje geweest. Daarvoor moesten we al vroeg ons bed uit, maar dat was dit keer niet zo'n probleem, omdat Stella - geheel tegen haar gewoonte (of kun je na een week nog niet van een gewoonte spreken?) in - om 06.30 uur wakker was. Toen om 08.00 uur de chauffeur zich meldde bij de receptie waren wij bijna klaar - het is altijd weer een hele organisatie om met z'n allen op pad te gaan, zeker met zo'n kleintje erbij als Stella. Genoeg flesjes melk en pap op voorraad meenemen en luiers en luierdoekjes, genoeg pakjes drinken en snoep voor de jongens en onze zwemspullen. want we zijn vandaag naar een warm waterbron geweest. Nigeria is echt geen toeristisch land en er zijn weinig toeristische attracties, maar dit is er dan één van... Een stroom warm water uit een natuurlijke bron die samenkomt met een stroom koud water. Om de warm waterbron te beschermen is er een afgrijselijk blauw betonnen hokje omheen gebouwd. 't Ziet er niet uit, maar ach...we hebben maar bewonderend en geïnteresseerd naar het verhaal van onze gids geluisterd.

Het warme water werd rechtstreeks naar een klein zwembad geleid. Heerlijk: een warm bad op een warme dag...hahaha... Op de grote vliegen na die in het water dreven, was het water prachtig helder: echt natuurwater! De Kollenstaartjes waren nog maar net het water in gesprongen (behalve Timme dan die zoals gewoonlijk alleen maar langs de kant van het water drentelt...) of er kwam een flinke schoolklas bij de bron en het zwembad kijken. Hilariteit alom dat wij in het water dreven en ja: sommigen wilden ook graag het warme water in. De juf vroeg aan mij of ik toezicht in het water kon houden, want ze konden niet allemaal (goed) zwemmen en ik verzekerde haar ervan dat ik op ze zou letten. Achter elkaar kwamen de kinderen het water in. Een paar stoere jongens konden zwemmen, maar er waren ook wat bange meisjes die ik door het water heendroeg. Ze vonden het allemaal geweldig en nadat de eerste groep kinderen wat gepoedeld had, moesten ze weer rap het water uit, want de tweede groep wilde erin. Het deed mij denken aan de enthousiaste verhalen van de GJV'ers over het zwemmen met de kinderen in Hongarije... De juf was mij dankbaar dat ik met haar kinderen had willen zwemmen en ik weet zeker dat de kinderen nog lang zullen napraten over het zwemmen met die 'Madame', de 'oyibo' en die kleine 'oyibo'...

Toen wij weer weg wilden gaan, was de uitgang versperd door een enorme groep jonge jongens. Zo'n 150 jongens van een baptistengemeente uit Lagos was voor de één of andere conventie deze kant op gekomen en maakten net als wij een uitstapje. Kun je je er een voorstelling van maken? Al die donkere jongens dicht op elkaar, allemaal dezelfde kleren aan, hetzelfde petje op, wachtend om naar binnen te mogen... En daar tussendoor moesten wij ons een weg banen... Een man met gezag liet de jongens voor ons een pad tussen hen door maken en zo begaven wij ons tussen de joelende jongens in. Even ging het goed, maar toen stortte de menigte zich op ons alsof we wereldberoemd zijn... Ineens waren we volledig ingesloten. Jonne werd opgetild, Timme werd opgetild en een petje op gezet. Er werd geschreeuwd om camera's (er was ook een filmploeg bij) en er werden tientalle mobieltjes tevoorschijn gehaald waar foto's mee genomen werden. Timme zette het op een krijsen, Stella begon te huilen en Jonne vond het nog wel grappig. Iedereen wilde met ons op de foto: we waren een nog grotere attractie dan de warm waterbron... Stella's kleur riep ook nu weer de nodige vragen op; zo werd me bijvoorbeeld gevraagd of ik een zwarte man heb. De meeste constateren vragenderwijs: 'She's black?' En dan antwoord ik: 'Oh, really?' En op de vraag of zij mijn dochter is, antwoord ik nu: 'Yes' en als ze dan vragen hoe het dan kan dat zij 'black' is, zeg ik: 'It's a miracle!' en dan lach ik vriendelijk en daarmee is de kous af.

Daarna zijn we op weg gegaan naar de koning. Verschillende dorpen hebben hier nog een koning - 'royal father' - en volgens mij hoort het bij het 'standaard-adoptie-pakket-in-Nigeria' dat je de royal father een bezoekje brengt. Dat hebben we dan ook braaf gedaan. De jongens waren erg onder de indruk dat we bij de koning op bezoek gingen...hahaha... We werden alleraardigst ontvangen met cola en een hardgekookt ei (ach, da's weer eens wat anders dan chips...), ik kreeg een ketting en Marien een notitieblok als aandenken en toen zijn we nog even naar het centrum van het dorp gereden om het nieuwe paleis van de koning te bekijken. Het is nog lang niet af, want de benodigde naira's zijn er niet - maar eens zal het een vorstelijk onderkomen zijn!
Tussen de heuvels, de palmbomen, het groen, de kuilen en de plassen zijn we weer teruggereden naar het hotel. We kwamen op het juiste moment weer thuis, want het is daarna ontzettend hard gaan regenen. Zo hard dat we de dvd van Bambi niet konden verstaan...hahaha... De regen kletterde op het dak, het onweerde, maar wij waren lekker binnen en genoten van het gewoonweg bij elkaar zijn. Jonne en Timme hangend op de bank en kijkend naar Bambi, Stella op de grond op zoek naar van alles om in haar mond te steken, Marien aan tafel met de krant en ikzelf loom bladerend in een tijdschrift.

We hebben ook op onze kamer gegeten - roomservice...zucht...ideaal... Nou ja, bijna ideaal. Onze ervaring met de bediening in Nigeria is niet zo positief. In het Bogobiri-hotel vroegen ze iedere morgen wat wij als ontbijt wilden, terwijl wij gewoon het standaard-ontbijt wilde dat bij de overnachting was inbegrepen. Bij dat standaard-ontbijt hoorde boter en jam: iedere ochtend vergaten ze dat. Iedere maaltijd vergaten ze bestek voor de kinderen en iedere avond vroegen ze weer of we melk in de koffie wilde. Gisteren bestelde ik hier rijst bij de vis, maar dat werd patat - laat maar, this is Africa... - en vandaag bestelde ik dezelfde vis als gisteren met 'fried rice and fried plantain' (dat laatste is een soort gebakken banaan), kale spaghetti voor de jongens en spaghetti bolognese voor mijzelf. Ding dong - het eten stond voor de deur: rijst met een gefrituurde vis (huh, dat was niet dezelfde vis als gisteren) en koolsalade (waar is de banaan?) en kale spaghetti... Toen ik uitgelegd had dat ik nog een spaghetti besteld had mét saus, kwam hij na tien minuten terug met de rest van de bestelling. We hebben lekker gegeten en ach, zo blijft het tot het laatst toe een verrassing wat je op je bord krijgt...